Skynjunartruflanir aðfaranótt laugardagsins þess 14. maí 2005, eða Sannleikurinn afhjúpaður

Ég horfi beint fram fyrir mig
á fjarrænan raunveruleikann.
Til hægri verður mér litið
á nálægan sýndarheiminn.
Þó stendur raunveruleikinn mér nærri
en ég neita að trúa á hann.
Ég vel þrönga hólfið
líkt og allir aðrir.
Ég vel að hafna raunveruleikanum
og faðma að mér hillingu hólfsins
því það er afmarkaðra
og raunverulegra
þótt það sé flatt.
Það er einfaldara að trúa
en að horfa.
Og ég sætti mig við það.


Ég veit þetta er bannað en mér fannst þetta svo viðeigandi:

You are 'regularly metric verse'. This can take many forms, including heroic couplets, blank verse, and other iambic pentameters, for example. It has not been used much since the nineteenth century; modern poets tend to prefer rhyme without meter, or even poetry with neither rhyme nor meter.

You appreciate the beautiful things in life--the joy of music, the color of leaves falling, the rhythm of a heartbeat. You see life itself as a series of little poems. The result (or is it the cause?) is that you are pensive and often melancholy. You enjoy the company of other people, but they find you unexcitable and depressing. Your problem is that regularly metric verse has been obsolete for a long time.


What obsolete skill are you?
brought to you by Quizilla