Gímaldið okkar kæra

Ófædd sólin bærðist í þér
Þögul til síns dauða...
Fór niður ofnotað skólprörið
Eins og restin af okkar skítuga sannleika
sem hvorugt tjáði sig um

ólst ekkert ljós upp undir skýinu
Skíta drullugu mengað af svikunum
staðinn varð hún að gímaldi
Þar sem pláss var fyrir frekari lygar
Og vírus okkar að dafna

Gap aldið dró að sér skyn tungls og sólar
Í alúð sinni kæfði geislana tvo
Hvorugt gat streist á móti
Sokkin í svartholið nú
Með ekkert nema vírusinn, hvert held eg nú