Sjálfsvíg við Faxaflóann

Á svörtustu dögum sálarinnar
-síðustu vonar ástarinnar.
Dægur öll í drunga hverfa,
drafnar öfl að minning sverfa.

Af reiði riðar ránar garður.
Ráðum spillir, dómur harður.
Fjöllin fella, ásakandi,
feigðartár þess vald-hafandi.

Blóðug und ins bernskulausa,
breiðir faðm sinn fölskvalausa,
dreyrarauða, drenginn yfir.
Dáinn nú, ei aftur lifir.